تو دریایی و من موج

دریا تویی ومن چون موج خسته ای در راه رسیدن به تو مدام تکرار میشوم ...

حالا میفهمم که چگونه کوچکی مثل من تو را با ان عظمت درک میکند...

من ازتو ام وتو از من...وخوب میفهمم که چرا با ان همه سختی که وصالت دارد باز هم دیوانه وار به سمتت شتابانم...

بیــــدل کجـــا رود، به که گوید نیاز خویش؟       با ناکسان چگونه کند فاش، راز خویش؟

با عــــــــاقلانِ بى‏خبر از ســــوز عاشقى         نتــوان درى گشود ز سوز و گداز خویش

اکنــــــون کـــه یار راه ندادم به کوى خود          مـــــا در نیاز خویشتن و او به ناز خویش

با او بگــــو که: گوشه چشمى ز راه مهر         بگُشــــــا دمى به سوخته پاکباز خویش

مـــــــــــــا عاشقیم و سوخته آتش فراق         آبـــــــى بریز، با کف عاشق نواز خویش

....که عشق اسان نمود اول ولی افتاد مشکلها